Берәү сатты, берәү алды…

Шим­бә көн­не үзәк сәү­дә мәй­да­нын­да яшел­чә куль­ту­ра­ла­ры һәм бә­рәң­ге са­ту бу­ен­ча зур яр­мин­кә бу­лыр­га ти­еш иде. Ал­дан уй­ла­ныл­ган­ча, авыл хал­кы үзе үс­тер­гән уңыш­ның ар­тык кал­ган өлеш­ен са­тар­га ки­лер­гә ти­еш ке­бек иде, югый­сә. Әм­ма сәү­дә рәт­лә­ре КМС за­во­ды­ның май-сөт про­дук­ци­я­лә­рен са­ту­дан баш­лан­ды, ан­нан соң Яңа Чиш­мә ба­за­рын­да да­и­ми сәү­дә итү­че эш­мә­кәр ка­вын, кар­быз һәм җи­ләк-җи­меш­ләр бе­лән са­ту ит­те. Сә­үдә рә­тен­дә Чис­тай Рай­ПО­сын­нан бә­рәң­ге тө­яп кил­гән ма­ши­на да бар иде (бә­рәң­ге - 10, ки­шер -15, чө­ген­дер, су­ган һәм кә­бес­тә ише яшел­чә­ләр­нең бер ки­лог­рам­мы 12 сум­нан иде). Бә­я­ләр, әй­тер­гә ки­рәк, ха­лык ри­за бу­лыр­лык иде. Бе­раз кә­бес­тә, су­ган, ки­шер сат­ты­лар, бә­рәң­ге яны­на ха­лык хәтта ки­леп тә ка­ра­ма­ды.

Ла­ри­са ФЕ­ДО­РО­ВА