Һәр җирдә шулай эшлисе иде!

Ра­йон­да­гы ур­ман мас­сив­ла­ры бер­ни­чә лес­ни­чест­во­га ка­рый һәм алар бар да ур­ман­нар­ны ыша­ныч­лы сак­лар­га, сак­чыл мө­нә­сә­бәт бул­ды­рыр­га, чис­тар­тыр­га, яңар­тып то­рыр­га ти­еш­ләр.

20 ел ур­ман­чы бу­лып Ва­лен­тин Ко­ро­боч­кин эш­лә­гән «Аксубай лесни-чествосы» ГКУның Иб­рай участок лес­ни­чест­во­сын­да шун­дый сак­чыл мө­нә­сә­бәт үр­нә­ген кү­рер­гә мөм­кин.

Ур­ман мас­си­вы­ның чит­лә­ре, ян­гын­нар­дан сак­ла­ну ча­ра­сы бу­ла­рак, сө­реп чы­гыл­ган, ур­ман­нар­га ке­рү юл­ла­рын­да шлаг­баум­нар то­ра. Яңа Чиш­мә - Чу­аш Ча­бак­са­ры юлын­да ур­ман остасы Валентин Коробочкин бер ур­ман ала­нын үз көч­е бе­лән ял итү уры­ны­на әве­рел­дер­гән­. Алан­да өс­тәл­ләр, эс­кә­ми­я­ләр ку­ел­ган, ур­ман­ны сак­лар­га һәм чүп­лә­мәс­кә өн­дә­гән пла­кат­лар, шаш­лык яки баш­ка төр ри­зык пе­ше­рү өчен урын­на­ры да бар, чүп-чар җыю өчен мах­сус чо­кыр ясал­ган, һа­ва то­ры­шы бо­зы­ла кал­са, кеч­ке­нә ге­нә өй­чек тә бар.

Ур­ман­нар­га чык­кан­да без еш кы­на көн­кү­реш кал­дык­ла­ры­на, ше­шә­ләр­гә юлы­га­быз, бе­раз үзе­без­не мә­дә­ни­ят­ле­рәк тот­сак иде, аша­гач-эч­кәч, ял ит­кәч, үз ар­тың­нан чүп-чар­ны гы­на җы­еш­ты­ра­сы бит, чис­та­лык һәм тәр­тип күз­ләр­не ир­кә­ли, ул үзе­без өчен ки­рәк.

Баш­ка лес­ни­чест­во­лар­да эш­ләү­че ур­ман ка­ра­выл­чы­ла­ры да та­би­гать­кә, ур­ман­га сак­чыл мө­нә­сә­бәт­тә бу­лыр­га, алар­ның чис­та­лы­гын, сак­ла­ны­шын тәэ­мин итәр­гә ти­еш­ләр, ә юга­ры­да атал­ган­нар алар өчен әй­бәт үр­нәк бул­сын иде.