Һөнәренә тугры калган

Укытучы Вера Александровна Абрамованың 31 ел гомере Черемухово урта мәктәбе белән бәйләнгән, нәкъ шул алыштыргысыз, бердәнбер укытучы химия һәм биологиядән укыта. Хезмәт биографиясе башында ул чак кына үз язмышын үзгәртми калган.

Бу мәктәптә югары классларда укыган чагында ук кыз бала шушы фәннәрне үз итә. Башта ул Яңа Иванаеводагы башлангыч, аннан Екатерина Бистәсендәге сигезьеллык, соңыннан Черемуховодагы урта мәктәптә белем ала. Химия белән биологияне институт бетереп килгән яшь педагоглар укыта. Аларның үз фәннәрен нык яратулары балаларга да күчә. Вера Казан педагогия институтының химия-биология факультетына укырга керергә карар кыла, институтны тәмамлагач, аны Черемухово Бистәсенә эшкә җибәрәләр. Әти-әнисе дә гади авыл хезмәтчәннәре, кызларының һөнәр сайлавын хуплап, укыганда матди, рухи ярдәм күрсәтеп торалар. Вера Александровна үзенең зирәк остазларын - педагоглар: Мария Григорьевна Отавина, Валентина Васильевна Сорокинаны җылы сүзләр белән искә ала, алар яшь белгечкә ярдәм кулы сузалар. Вера Александровна ике фәннән укыта, сыйныф җитәкчесе булып та эшли (5-10 сыйныфларны укытып, 4 төркем чыгара), мәктәп яны участогы да аның җилкәсендә була. Аның фикеренчә, укытучы һөнәрендә иң мөһиме - бу балаларга булган мәхәббәт. Нәкъ шушы ярату, алар алдында бурычлы булу һәм җаваплылык тою аңа педагогикадан читкә китәргә ирек бирми. 3 ел мәктәптә эшләгәч, ул әйбәт тормыш эзләп Черемуховодан китәргә була. Яңа Чишмәдә эшкә урнаша, тик очраклы рәвештә укытучыларның август конференциясендә хезмәттәшләрен күреп, мәктәптә аны алыштырырга, химия белән биологияне укытырга кеше табылмавын белә. "Язмыштан узмыш юктыр, күрәсең", - дип уйлый кыз, үзе укыткан балаларны кызгана. Бер елдан Черемухово егетенә тормышка чыга. Гаиләдә уллары һәм кызлары туа.

Вера Александровна еллар узган саен Черемухово мәктәбенә ныграк бәйләнә бара, ире дә хатынының эше күплеген аңлап, аңа гел ярдәм итеп яши.

Укы­ту­чы­ның җи­ңел ку­лы бе­лән мәк­тәп­тә класс­лар­да гөл­ләр пәй­да бу­ла, хә­зер мәк­тәп гөл­лә­ре бе­лән дан то­та. Ул баш­та өен­нән алып ки­леп, би­о­ло­гия ка­би­не­тын би­зи. Баш­ка­лар да аңа ия­рә, хә­зер мәк­тәп мәң­ге яшел оа­зис­ны хә­тер­лә­тә.

-Мин эш­лә­гән дә­вер­дә без­нең кол­лек­тив гел бер­дәм бул­ды, ул әле дә бу сый­фат­ны югалт­ма­ды. Ми­ңа үз кол­лек­ти­вым бик ошый", - ди ул. -Һө­нәр сай­ла­ган­да әни­не ты­ныч­лан­ды­рып, бу һө­нәр­дән дә җи­ңеле юк­лы­гы­на инан­ды­рыр­га ты­рыш­тым, 4 сә­гать рәт­тән сөй­ли бе­лер­гә ге­нә ки­рәк, ди­дем. Дә­рес план­на­ры яз­га­ным­ны, ике ягым­да өс­тәл­дә өе­леп тор­ган тик­ше­ре­лә­се дәф­тәр­ләр­не, уку ки­тап­ла­рын, ме­то­дик по­со­би­е­ләр­не, дә­рес­кә хә­зер­лән­гә­нем­не, ки­тап­ха­нә­дә ка­зын­га­ным­ны, кич­ке мәк­тәп­тә укыт­ка­ным­ны кү­реп тор­ган әнием ба­шын сел­кеп: "Ә син нәр­сә ди­гән идең…",-ди­де. Ве­ра Алек­санд­ров­на­ның күп ке­нә уку­чы­ла­ры укыр­га кер­гән­дә аның фән­нә­ре төп им­ти­хан са­нал­ган һө­нәр­ләр­не: ме­ди­ци­на, ве­те­ри­на­рия, нефть тар­ма­гын сай­лый­лар. Соң­гы 3 ел­да мәк­тәп тә­мам­лау­чы­лар­ның кү­бе­се БДИ тап­шыр­ган­да хи­мия бе­лән би­о­ло­ги­я­не өс­тә­мә фән итеп алып, уңыш­лы тап­шыр­ган­нар. Ве­ра Алек­санд­ров­на уку­чы­лар­ның фән­ни про­ект­ла­ры җи­тәк­че­се бу­ла­рак, фән­ни-тик­ше­ре­нү эш­лә­ре дә алып ба­ра, соң­гы 8 ел­да уку эш­лә­ре мө­ди­ре ва­зый­фа­сын да уңыш­лы баш­кар­ган. Бы­ел ул га­ди укы­ту­чы бу­лып эш­ли: "Пен­си­я­гә чы­гар­га ел ярым ва­кыт кал­ды, кү­не­гә то­рыр­га ки­рәк, чөн­ки укы­ту­чы һө­нә­ре - ул нык сә­ла­мәт­лек, җа­вап­лы­лык, ты­рыш­лык, иҗат, нә­ти­җә, шәх­си ва­кыт­ны да та­ләп ит­кән зур хез­мәт. Ка­бат мәк­тәп­кә кайт­ка­ны­ма бер дә үкен­мә­дем, - ди ул.

Оль­га ИВА­НО­ВА