Фронт өчен, Җиңү өчен эшләгәннәр

Ольга Егоровна (кыз фамилиясе Шишкина) сугыш башланган көнне яхшы хәтерли. Аңа ул чакта 15 яшь була һәм ул бөтен илгә төшкән бу афәтне олыларча кабул итә. 

«Без Әдәмсә авылында яшәдек. Әтием Егор Терентьевич Шишкинны сугышның беренче көннәрендә үк фронтка алдылар, — дип искә ала ул, — аерылышу авыр булды, әйтерсең лә барысы да аның кире кайтмаячагын сизенгән. Шулай килеп чыкты да, әти Ленинград тирәсендә һәлак булган. Өлкән абыем Иванга повестка килгәч (бу инде 1942 елда булды), мин, мөмкин булганча, әниемне һәм сеңелләремне тынычландырырга тырыштым: „Ул кайтачак, ул һичшиксез өйгә кайтачак“, дигән идем. Һәм ул, яраланып булса да, исән-сау әйләнеп кайтты». 

Ольга Егоровна мәктәптә өч ел гына укыганын сөйләде, чөнки гаилә зур булган һәм ул якыннарына булышыр өчен инде өченче сыйныфтан соң ук эшкә керешкән. Башта өйдә әти-әнисенә ярдәм иткән, ә аннары өлкән абыйсы Иван белән бергә (ул аннан 2 яшькә олырак) кырда эшләгән. Кыш көне утын әзерләгәннәр, еш кына төнгегә дә эштә калганнар, әмма беркем дә зарланмаган, бер-берсенә мөмкин кадәр ярдәм иткәннәр.

«Абый сугышка киткәч, яшәү һәм эшләү тагын да авырлашты, туңган бәрәңгеләр, үләннәр ашарга туры килде, ә ул, әлбәттә, эшләр өчен көч өстәми иде. Ләкин барыбер без кулдан килгәннең барысын да эшләдек, чөнки фронтка ярдәм итәргә — солдатларны ашатырга һәм киендерергә кирәк булды. Без «Барысы да фронт өчен, барысы да Җиңү өчен!» лозунгы белән яшәдек«,- ди Ольга түти.

«Совет сугышчыларының җиңүе турында белгәч, күңелдә ниләр булганын сүз белән генә әйтеп бетереп тә булмас, йөрәк күкрәктән чыгар дәрәҗәгә җитте, без шатлыгыбыздан „Җиңү“ дип кычкырып биергә әзер идек. Без бик күпләрне, шул исәптән безнең якташларыбызны һәм әтиебезне дә юк иткән дошманны җиңүебезне аңладык. 1945 елгы Җиңү көнен без, чыннан да, күз яшьләре белән каршы алдык. 9 Май бөтен гаиләбез өчен иң истәлекле бәйрәмгә әверелде». 

1949 елда Шишкиннарның бу көнне әтиләре һәм барлык якташларын искә алып бәйрәм итү традициясен Ольга түти Ленино авылы егете Петр Архиповичка кияүгә чыккач, Питеркиннар гаиләсендә дә дәвам иткән. Ленинода беренче биш елны почтальон булып эшләгән, авыр сумкасын Зирекледән үк ташыган (иң якын почта бүлекчәсе шунда урнашкан). 1954 елдан колхозда эшли башлаган, бу эш аның өчен таныш булган. Ире колхоз бригадиры булып хезмәт куйган, балта эшен оста башкарган. 

Ольга Егоровнага инде 97 яшь. Ул үзенең улы Михаил гаиләсе белән яши.

Оныкларын бик ярата, аларның туган көннәрен дә хәтерли. Һәм алар аның янына кунакка килгәч, бик тә сөенә. Җиңү көнендә, һичшиксез, туганнары үзләренең кечкенә ватанында тынычлык өчен көрәшкән бабаларын искә алу өчен җыелачаклар.