Кече ватан бүләк иткән язмыш

Чын гаилә тарихы – ул һәрвакыт сайлау тарихы. Урын сайлау, эш һәм иң мөһиме – гомер буе кулга-кул тотынып барырлык кешене сайлау. Черемухово Бистәсендә яшәүче Виктор һәм Таисия Морозовлар инде дүрт дистә ел буена кече ватанга мәхәббәт, аңлашу һәм тугрылык белән тулы тарих язалар.

Аларның язмышлары баштан ук охшаш була. Икесе дә – «Черемуховский» совхозында эшче гаиләләрдә хезмәткә һәм җиргә хөрмәт белән тәрбияләнгән кече балалар. Германиядә хезмәт итеп кайткач, Виктор әле генә мәктәпне тәмамлаган Тая Малолеткованы күреп ала.  Әмма ул Казан мәгълүмати технологияләр һәм элемтә техникумына укырга керә, диплом ала һәм Владимир өлкәсенә эшкә китәр алдыннан туган ягына кайта. Менә шул вакыттан бирле алар арасында хат алышу буенча дуслык урнаша.  Таисия чит җиргә бик тиз ияләшә, эше дә аңа ошый, һәм ул инде моны мәңгегә дип уйлый. Ләкин язмышын аның кече ватанына ялга кайтуы хәл итә. Виктор белән очрашкач, ул егетнең катгый «җибәрмим» дигән сүзен һәм кияүгә чыгарга тәкъдимен ишетә. Ике яктан да әти-әниләр яшьләргә теләктәшлек күрсәтәләр һәм шул елның сентябрендә күңелле авыл туе үткәрәләр. Шулай итеп, йөрәк ераклыкны һәм планнарны җиңеп, Таисияне туган учагына кайтара.

Яшь гаилә үз тормышын чиста биттән, әмма ныклы фундаментта төзи башлый. Умартачылык белән мавыккан Виктор совхоз умарталыгы белән җитәкчелек итә һәм читтән торып укырга керә. Таисиягә авыл китапханәсен җитәкләргә тәкъдим итәләр – бу эш аның аралашучан һәм игътибарлы табигатенә бик тә туры килгән булып чыга.

Морозовларның зур мәхәббәттән башланган гаилә тормышы үзара хөрмәт һәм ярдәм рухында дәвам итә. 1988 елда өлкән уллары Евгений туа, ә өч елдан соң – кечесе, Александр. «Без беркайчан да малайларга тавыш күтәрмәдек», - ди ир белән хатын. Бу тынычлык һәм диалог принцибы, шулай ук ата-аналарның хезмәт сөючәнлеге үрнәге искиткеч җимешләр бирә. Ике уллары да җаваплы, игелекле булып үсәләр һәм, берьюлы булмаса да, үз һөнәрләрен табалар.

Олысы Евгений, югары белем алгач, бөтен күңеле белән әтисенең эшенә тартыла. Ул үзенең умарталыгын булдыра, ләкин авырлыклар белән очрашкач, әтисе белән берләшеп, эшне чын гаилә эшенә әйләндерәләр. Хәзер аның ныклы үз гаиләсе – укытучы булып эшләүче хатыны Әлфия һәм ике талантлы кызы – иҗатка тартылучы Алинә белән Аделинасы бар.

Кечесе Александр белеме буенча программист, шәһәр ыгы-зыгысыннан күңеле кайтып, үзен туган җирендә эшмәкәрлектә тапкан. Моннан биш ел элек ул Оля исемле кыз белән гаилә корган, хәзер алар Яңа Чишмәдә дүрт яшьлек бик актив һәм акыллы уллары Федяны тәрбиялиләр.

Виктор белән Таисиянең бүген иң зур бәхете – аларның зур, тату гаиләсе, алар һәрвакыт бергә җыелалар. Оныклары шатланып әбиләре йортына киләләр: малайлар бабайлар янына ишегалдына йөгерә, кызлар әбиләренә табын әзерләргә булыша. Шау-гөр килеп торган табыннан торгач, барысы бергә өстәл уеннары уйныйлар, һәм йорт шат авазлар һәм җылылык белән тула.

«Мондый минутларда күңел җырлый, — ди Таисия Михайловна. – Бәхетле язмышыма рәхмәтлемен. 40 ел элек «китмә» дип пышылдаган йөрәгемне тыңлавыма шатланып бетә алмыйм».

Морозовлар тарихы – гаилә бәхете турындагы хикәя генә түгел. Бу – кешегә карата булган мәхәббәтнең туган якка мәхәббәт белән бергә үрелүе, һөнәргә тугрылыкның нәселдән-нәселгә күчүе, ә гади кеше җылысының зур һәм тату нәсел өчен иң ныклы нигезгә әверелүе турындагы тарих. Аларның тормышы — чын бәхетне кайдан эзләргә дигән сорауга иң яхшы җавап. Кайчакта ул бик якында гына көтеп тора, бары тик йөрәк пышылдавына колак салырга гына кирәк.